Τους λόγους για τη διάθεση τουπλάκες από ανοξείδωτο χάλυβασχετίζονται κυρίως με τους ακόλουθους παράγοντες:
Ο ρόλος των ιόντων χλωριούχου:
Τα ιόντα χλωριούχου είναι μία από τις κύριες αιτίες της διάτρησης. Τα ιόντα χλωριδίου μπορούν να καταστρέψουν το φιλμ παθητικοποίησης στην επιφάνεια του ανοξείδωτου χάλυβα, εκθέτοντας το μέταλλο στο εξωτερικό περιβάλλον. Η εκτεθειμένη περιοχή είναι ευαίσθητη στη διάβρωση, σχηματίζοντας μικρές κοιλότητες ή σκασίματα.
Περιβαλλοντική υγρασία και θερμοκρασία:
Η υψηλή υγρασία και τα περιβάλλοντα υψηλής θερμοκρασίας επιταχύνουν την εμφάνιση της διάτρησης, ειδικά σε θαλάσσια κλίματα ή περιβάλλοντα με υψηλές συγκεντρώσεις χλωρίδων.
Διαφορές συγκέντρωσης οξυγόνου:
Εάν υπάρχει διαφορά στη συγκέντρωση οξυγόνου στην επιφάνεια του ανοξείδωτου χάλυβα, θα προκαλέσει τοπική διάβρωση και θα σχηματιστεί σκασίματα. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται συνήθως οξειδοαναγωγική αντίδραση. Λόγω της διαφοράς στο δυναμικό οξειδοαναγωγής σε διαφορετικές περιοχές, η διάτρηση είναι εύκολο να προκαλέσει.
Μόλυνση επιφανειακής βρωμιάς και ξένη ύλη:
Οι επιφανειακές μολυσματικές ουσίες θα προκαλέσουν την αποτυχία της τοπικής περιοχής να σχηματίσουν μια ομοιόμορφη μεμβράνη παθητικοποίησης, αυξάνοντας τον κίνδυνο να χτυπήσει. Οι μολυντές μπορούν να σχηματίσουν γέφυρες ηλεκτρολυτών στην επιφάνεια του ανοξείδωτου χάλυβα, με αποτέλεσμα την τοπική επιδείνωση της περιοχής διάβρωσης.
Ελαττώματα συγκόλλησης:
Οι μεταβολές της θερμοκρασίας και οι ανώμαλοι ρυθμοί ψύξης κατά τη διάρκεια της συγκόλλησης ενδέχεται να προκαλέσουν μικροσκοπικές ρωγμές ή ζώνες που πλήττονται από θερμότητα για να σχηματίζονται στην επιφάνεια των πλακών από ανοξείδωτο χάλυβα. Αυτές οι περιοχές ενδέχεται να μην είναι σε θέση να σχηματίσουν μια πλήρη ταινία παθητικοποίησης, έτσι είναι πιο επιρρεπείς σε σκασίματα.
Περιβάλλον υψηλής συγκέντρωσης οξέος:
Όταν ο ανοξείδωτος χάλυβας εκτίθεται σε περιβάλλον υψηλής συγκέντρωσης οξέος για μεγάλο χρονικό διάστημα, η μεμβράνη παθητικοποίησης είναι εύκολα κατεστραμμένη. Ακόμη και το οξύ χαμηλής συγκέντρωσης μπορεί να επιταχύνει την εμφάνιση της διάβρωσης.
Ελαττώματα στην μεταλλική επιφάνεια:
Εάν υπάρχουν γρατζουνιές, ρωγμές ή άλλες μηχανικές βλάβες στην επιφάνεια του ανοξείδωτου χάλυβα, η επιφανειακή προστατευτική μεμβράνη μπορεί να σπάσει, εκθέτοντας μη προστατευμένες μεταλλικές περιοχές, οι οποίες είναι πιο επιρρεπείς στην τοπική διάβρωση και στη συνέχεια να σπάσουν τη διάβρωση.
Σύνθεση κράματος και ελαττώματα υλικών:
Η διαφορά στη σύνθεση κράματος διαφορετικών τύπων από ανοξείδωτο χάλυβα θα επηρεάσει την αντίσταση της διάβρωσης. Ορισμένα κράματα από ανοξείδωτο χάλυβα μπορεί να είναι πιο επιρρεπείς στη διάβρωση. Επιπλέον, η ανομοιομορφία της σύνθεσης κράματος, η ενδοκοκκονική διάβρωση, κλπ. Μπορεί επίσης να προωθήσει την εμφάνιση της διάβρωσης.
Περίληψη: Διάβρωση της διάβρωσηςπλάκες από ανοξείδωτο χάλυβαοφείλεται κυρίως στην καταστροφή του φιλμ παθητικοποίησης ή της τοπικής διάβρωσης που προκαλείται από ιόντα χλωριδίου, περιβαλλοντικούς παράγοντες, μόλυνση επιφανείας, ελαττώματα συγκόλλησης κ.λπ., που προκαλούν τοπική διάβρωση στη μεταλλική επιφάνεια. Οι μέθοδοι για την πρόληψη της διάβρωσης περιλαμβάνουν τη διατήρηση της επιφάνειας καθαρισμού, την αποφυγή της έκθεσης σε περιβάλλοντα ιόντων υψηλής συγκέντρωσης χλωριούχου και την επιλογή κατάλληλων υλικών κράματος.
